Waarom zou je stoppen met drinken?

Stoppen met drinken: soms is het je heel duidelijk dat je dat (nu écht) zou moeten. Bijvoorbeeld als je met een kater wakker wordt. Maar als je dan weer opknapt, begint je verlangen naar drank op te steken en vraag je je oprecht af waarom je in ******* zou stoppen, het is toch juist genieten?

Jouw eigen redenen ontdekken

Ik kan jou niet vertellen waarom je zou moeten stoppen met drinken. Je zal de redenen om te stoppen, zelf voor jezelf moeten ontdekken. Maar ik wil je daar met liefde bij helpen. In deze blog neem ik je daarom mee in wat ik zelf heb ervaren toen ik stopte met drinken. Misschien dat het jou helpt om jouw ‘waarom’ re vinden. Want het helder krijgen van jouw eigen redenen is echt super belangrijk als je overweegt om te stoppen en staat daarom ook in mijn top 3 tips bij stoppen met drinken.

‍

Bij mij gingen er jaren van weerstand naar drank en mijn gedrag aan mijn uiteindelijke stopmoment (Koningsdag 2016) vooraf. Maar eigenlijk kan ik zeggen dat ik al begon met stoppen toen ik nog in de beginperiode met drank zat. Ik was toen denk ik een jaar of 13, 14 en stond in de discotheek. Ik voelde op een gegeven moment (na één of twee breezers, haha) zo'n sterk gevoel van ’thuiskomen’. En ik vond dat zó lekker dat ik ervan op mijn hoede raakte. Ik weet nog dat ik letterlijk dacht 'dit moet ik niet te vaak én te lang gaan doen in mijn leven'.

Ik dronk steeds meer

Dit goede voornemen verdween meer en meer naar de achtergrond. Ik ging met de jaren steeds meer drinken. Tijdens mijn studententijd zocht ik alle grenzen op, maar 'het zou allemaal vanzelf wel minder worden, als we later gaan werken', zei iedereen en ik ging daar maar vanuit. Maar na een aantal maanden in het werkende leven te zijn, merkte ik wel: het werd niet écht anders.

‍
Hoewel ik wel minder excessen had, omdat mijn verantwoordelijkheden wel wat gegroeid waren ten opzichte van mijn studententijd, was mijn neiging om te drinken om me te ontspannen of vrij te voelen, niet minder geworden. Ik dronk nog steeds meer en vaker dan ik eigenlijk wilde en werd nog steeds te vaak met een kater wakker voor wat ik ambieerde.

Ik werd moe van mezelf

Waar ik op een gegeven moment eigenlijk echt de meeste weerstand tegen mijn eigen gedrag van kreeg, was het mezelf voor de gek houden. Steeds dacht ik dat ik (eindelijk) een betere balans had gekregen met drank en dan bleek het toch weer een fase geweest te zijn. Een fase waarin ik gewoon wat minder dronk, maar waarna toch altijd weer een grilligere fase volgende waarin ik meer dronk, dingen uit de hand liepen en ik weer veel te vaak met een dikke kater wakker werd.

‍

Telkens dacht ik: 'er komt een dag dat het beter word'. Maar ik begon er steeds minder in te geloven dat dit op één of andere miraculeuze wijze vanzelf, of zonder al te veel inspanning, zou gaan gebeuren. Zelf ben ik opgegroeid in een gezin waar veel gedronken werd en ik had me voorgenomen dit niet met mijn kinderen te doen. Toen ik na begon te denken over moederschap werden mijn pogingen om te stoppen steeds frequenter en mijn excessen met drank ook.

‍

Doordat ik steeds dacht 'ooit kan het nooit meer' begon ik me steeds meer vast te klampen aan drank. Ik dronk meer op momenten dat ik er eigenlijk niet eens echt zin in had en dronk drankjes die ik niet eens lekker vond. Het was een zware tijd, ik voelde me heel vaak mislukt, eenzaam en verloren, als ik weer eens knap ellendig wakker werd of beschamende dingen had gedaan. Waarom stopte ik hier nou niet gewoon mee?

Ik werd zwanger

En toen, jaren later, was ik zwanger. Ik dronk een laatste biertje en rookte mijn laatste sigaretje en hakte de knoop door. De komende 9 maanden zou ik niet drinken.

‍

Het was een vreselijke tijd, de zwangerschap. Ik voelde me super onzeker over het naderende moederschap (ook door mijn nog onopgeloste drankprobleem). Ik was super misselijk en had nog geen nieuwe manier gevonden om me te ontspannen of instant beter te voelen. Ik miste het drinken en roken, ik was echt in rauw van de 'vriend' verliezen die er zo veel jaren voor me was geweest.

‍

En toch zag ik tussen de ellende heen ook wel in dat ik me juist nog vreselijker had gevoeld, als ik door was gegaan met drinken Langzaamaan begon ik te overwegen om helemaal niet meer te beginnen, als mijn baby geboren was.

Ik werd moeder

En toen was het moment daar, ik werd moeder. Maar ons kindje dronk slecht en kon zichzelf niet warm houden. Ook zag ze er een beetje gek uit, maar ik kon niet helemaal duiden wat het precies was. 'Ze moet nog even uit de kreukels komen' zei de verloskundige. En intuïtief voelde ik wel dat het niet klopte, maar ik kon de waarheid ook nog niet aan.

‍

Ze sterkte maar niet aan en wij begrepen nog steeds niet waarom. Zo'n 1,5e dag na haar geboorte kwam dezelfde verloskundige nog weer langs, toen zei ze 'ik heb het vermoeden dat jullie dochter het Syndroom van Down heeft'.

‍

Alles viel op z'n plek. Die gekke zwangerschap. Mijn zorgen bij de echo's. Ik wist al die tijd al dat er wat was. Maar toch, de pijn die ik voelde was zó diep. Dit was niet wat ik wilde. Dit was niet wat ik verdiende. Dit was niet waar ik naar toegeleefd had.

Me helemaal klem zuipen

Toen de verloskundige weg was stond ik minutenlang aan de grond genageld. Ik schreeuwde, ik huilde, ik tierde. Ik schold alles verrot. En ik werd overmand door een onbeschrijfelijke drang om me helemaal klem te zuipen. Deze pijn wilde ik niet, dit was meer dan ik kon dragen en dit was zeker een legitieme reden om me compleet van de wereld te zuipen.

‍

De supermarkt was om de hoek en open, maar toch ging ik niet. In slow-motion ging dit moment voorbij en ik voelde door alle pijn heen de liefde voor het kleine wezentje dat bij ons was terugkomen. En ik voelde mijn verlangen weer, om een goede moeder te zijn. En in mijn geval zou dat een moeder zijn die niet drinkt. Ik stortte me op de zorg van ons kind, besloot in ieder geval de komende tijd niet te drinken en ik zou wel zien of er ooit een moment kwam dat ik toch weer zou gaan drinken. Nu eerst niet in ieder geval.

Ommekeer

Achteraf bleek dat door het doorstaan van deze ene enorm diepe pijntrigger, in plaats van het reageren vanuit mijn automatische patroon om bij pijn te gaan drinken, mijn ommekeer te zijn geweest. Nooit meer werd ik zo getriggerd als toen. Alle triggers die daarna kwamen waren een peulenschil vergeleken met deze ene. Ze waren niet te vergelijken. En ze werden steeds minder en minder. Tot ik nooit meer getriggerd werd.

Het laatste zetje

Uiteindelijk waren mijn redenen om te stoppen en gestopt te blijven, talloos en niet alleen om een goede moeder te zijn. Dat was het laatste zetje wat ik nodig had. Ik had, net als veel andere moeders, gewoon weer kunnen kiezen om te gaan drinken na de zwangerschap. Maar de jaren voorafgaand aan het punt van stoppen, wilde ik stiekem eigenlijk ook al stoppen. Los van of ik ooit moeder zou worden.

‍

Ik was nieuwsgierig naar wie ik zou zijn, zonder drank. Ik wilde weten hoe het was om lange tijd achter elkaar niet met een kater wakker te worden. Ik wilde weten of er meer was in het leven dan dit. Maar eigenlijk, eerlijk gezegd, was het meer gevoel of intuïtie dan ratio wat mij influisterde om écht te stoppen en niet meer te beginnen. Iets in mij zei dat het niet klopte wat ik deed met mezelf en ik moést onderzoeken hoe het zou zijn zonder.

Achteraf gezien

Waar ik vooraf allerlei beelden had bij een leven zonder drank, bleek het in de praktijk heel anders te zijn. Ik had me nooit voorgesteld dat het leven zó veel mooier werd. En dat ik een echte transformatie zou meemaken.

‍
Pas toen ik langere tijd gestopt was en geen verlangen meer naar drank voelde, kon ik mijn eigen transformatie eens rustig bekijken. Ik was echt een liever mens geworden, ik was zo veel minder lui, mijn relaties waren stuk voor stuk verbeterd, mijn conditie was enorm vooruit gegaan. En ik had eindelijk momenten met innerlijke rust en tevredenheid. Dat kende ik eigenlijk helemaal niet, toen ik nog dronk.

‍
Er was bij mij echt sprake van een ‘voor’ en een ‘na’. En stoppen was achteraf gezien een omslagpunt geweest van een leven vol drama en zwaarmoedigheid, naar een leven met meer lol en lichtzinnigheid.

Volg je gevoel

Hoewel het kunnen opnoemen van een rijtje aan (rationele) redenen, waarom je zou stoppen met drinken voor jezelf super fijn is, is het vooral belangrijk dat je je gevoel of intuïtie hierin volgt.

‍
Voel je ergens (al lang) dat het echt moet stoppen? Ook al weet je rationeel gezien helemaal niet altijd waarom? Neem dat gevoel serieus en onderzoek het. Probeer woorden te geven aan dit gevoel en rationele argumenten te vinden bij wat je voelt, dat zal je verder helpen in jouw proces naar stoppen. Lees mijn blogs, verdiep je helemaal in jezelf en je eigen gedrag. Ga ermee aan de slag en als het even kan: geniet van je proces. Scroll naar beneden voor gerelateerde blogs.